Przejdź do treści

Św. Marek Ewangelista

Święty Marek miał właściwie na imię Jan. Był synem Marii, która najprawdopodobniej była właścicielką Wieczernika, a także Ogrodu Oliwnego. Marek w swojej Ewangelii wspomina, że podczas pojmania Pana Jezusa znalazł się tam pewien młodzieniec, który szedł za Nim owinięty jedynie prześcieradłem. Kiedy go chcieli chwycić, zostawił prześcieradło i uciekł. Przypuszcza się, że owym młodzieńcem był właśnie św. Marek. Marek był uczniem św. Piotra i św. Pawła. Przez pewien czas towarzyszył św. Pawłowi w jego pierwszej podróży apostolskiej. Był też prawdopodobnie krewnym św. Barnaby. Być może dlatego właśnie przyłączył się do św. Pawła, który przybył do Jerozolimy z Barnabą. Jednak w trakcie podróży apostolskiej św. Pawła Marek opuścił go i zawrócił z drogi. Wywołało to rozgoryczenie Pawła, dlatego nie chciał go zabrać w swoją drugą podróż. Wtedy i Barnaba opuścił św. Pawła i razem z Markiem udali się na Cypr. Potem Marek udał się do Rzymu, gdzie prawdopodobnie napisał swoją Ewangelię, wreszcie (według tradycji), po śmierci św. Piotra, udał się do Aleksandrii egipskiej i założył tam Kościół. Jak podaje legenda, pewnego dnia wrogo nastawieni do chrześcijan mieszkańcy Aleksandrii napadli na Marka przy ołtarzu, zacisnęli mu sznur na szyi i kazali wlec koniom, aż umarł. Miało to nastąpić około 67 roku.

Według podania w roku 828 Wenecjanie mieli przenieść relikwie św. Marka do swojego miasta. W 830 r. biskup Reichenau Erlebald miał otrzymać dla swojego klasztoru fragment relikwii, które znajdują się tam do dziś. Święty Marek jest patronem Wenecji, Aleksandrii i Reichenau, a także notariuszy, robotników budowlanych, murarzy, wikliniarzy, szklarzy, malujących na szkle i pisarzy. Jest również uważany za patrona nagłej śmierci. Orędownik w sprawie dobrej pogody i dobrych żniw, wzywany w czasie burzy i gradobicia. Święto ku czci Marka Grecy obchodzą 11 stycznia, a Koptowie 26 marca. W ikonografii przedstawiany jest z palmą w dłoni, albo spieszący na pomoc żeglarzom, także siedzący przy stole i piszący księgę; niemal zawsze towarzyszy mu lew (to nawiązanie do wizji proroka Ezechiela i do Apokalipsy – symbol lwa skojarzono z rozpoczęciem jego Ewangelii od św. Jana Chrzciciela na pustkowiu). Marek to imię łacińskie, wywodzone od Marsa.